СЕЌАВАЊЈА ВО СОБАТА

Ноќ, виси осамена, грешна,
се испружила низ мене бедно
Одсекаде наоколу
потекнуваат секавања
на тебе.....

Од далеку звон на кристал,
ги посакува твојте усни
и цервеното вино
нежно, на себе, опојни

Под нене ладниот кревет
го повикува твоето тело
копнеејќи за твојата топлина
што не се заборава


Глувите зидови шепотат
некој среќни времиња
кога само би го чуле
твојот глас уште еднаш

Низ прозорецот ѕирка
познато небо,
сега темно
зошто неможе да те види
тебе крај мене...



02.03.1992