ПЕЧКА

Јас сум мала црна печка.
Ја топлам околината.
Согорувам се во себе.

Доаѓаат луѓе, драги и недраги,
ме ложат со љубов и омраза,
почит и љубомора,
отпушоци и алкохол,
со скршени црни нокти
оставени во ранетите им срца,
изгубени надежи и мисли
излеани на скршените слики,
Јазици лигави и топли,
воздишки од допири
исцедени од блудните девици,
погледи строги и благи
скриени зад крвавите очи,
зборови остри и благи
изкажани зад затворените усни.
Со својте маки и несреќи,
правди и неправди,
лаги и лични вистини.

...јас согорувам се,
тие се топлат и добро им е.
Студот останал зад нив , мислат,
се е во ред, но сепак...

Согорувањето создава чад и пепел
а тие заборават
да остават отвори
за пепелник и ќунци

Топло е,
добро е додека издржувам....



03.1992